نقش محیط کار در آرامش و موفقیت

نقش محیط کار در آرامش و موفقیت

ما بیشتر اوقات و ساعات زندگی خود را در محیط های کاری و در جمع همکاران هستیم؛ در واقع بیشتر وقت خود را با آنان می گذرانیم خیلی وقت ها پیش می آید که ما از محیط کار خود و از جو همکاران ناراضی و ناخرسند هستیم همین امر روحیه ما را هم خراب می کند. اما چگونه می توانیم این محیط ها را برای خود بهتر و مناسب تر نماییم ما در اینجا راهکارهایی را از استاد مرتضی جاوید بیان می کنیم. پس نقش محیط کار در آرامش و موفقیت می تواند بسیار زیاد باشد.

چطور می توان از محیط زندگی و کارمان برای رسیدن به موفقیت و آرامش بیشتر بهره ببریم؟ 

خب ابتدا برای شما بگویم که ما دو نوع محیط  داریم:

 محیط اختیاری:

یعنی ما در انتخاب آن ها اختیار داریم.

  محیط های اجباری:

محیط هایی که ما در انتخاب آن ها نقشی نداریم و ناچاریم مدتی آن ها را تحمل کنیم و در ان ها حضور داشته باشیم.

اگر محیط، اختیاری است – محیط دوستان، محیط ورزشی، محیط مدرسه و یا محیط تفریحات- در این گونه محیط ها نقش ما کاملا مشخص است، باید از فیلتر شادی ها، موفقیت ها و … آن ها را عبور دهم اگر محیطی است که مدام موسیقی ها منفی پخش می شود و همه آه و ناله و شکست و گریه وجود دارد و دم از مسائل منفی و یا انحرافات مختلف وجود دارد، ما باید از این گونه محیط ها دوری کنیم تا این مسائل بر روی من تاثیر نگذارند. زیرا یکی از راه حل های که به ما کمک می کند تا ما از مسائل و اتفاقات و افکار منفی دور باشیم؛ این است که از آن مکان خود را فراری دهیم و بر عکس محیط هایی را انتخاب کنیم که ما را به سمت موفقیت می برد. 

مثلا برای انتخاب یک باشگاه چندین جا را رصد کنیم و نوع موسیقی ها و نوع برخورد و نحوه ی کار مربیان را نگاه کنیم؛ اینکه چه جایی با انگیزه کار می کنند و یا آیا خنده رو و با انرژی هستند یا نه تنها هدفشان مسائل مادی است؟ پس نوع انرژی که در آنجا جریان دارد بسیار مهم است.

اما گاهی مجیط هایی را ما انتخاب نمی کنیم، مثلا در اداره ای مشغول به کار هستیم هم همکاران خیلی خوب داریم و هم همکارانی که ناجور هستند که اهل غیبت، دروغ، زیرآب زنی و … . در این گونه جاها ما دو راه داریم یا می توانیم مثل محیط های ناجور دست اول روابط خود را محدود کنیم و با افرادی که به من ارزش  می دهند رفت و آمد می کنیم.

اما گاهی پیش می آید که افرادی که وارد محیط کاری ما می آید برخورد تندی با ما دارند و یا در نظر دارند که ما را از رده خارج کنند؛ برخورد ما با این گونه افراد باید به چه صورت باشد ما در ابن نقطه دو راه کار داریم:

•  اول این که به انسان های آرام و موفق آن مجموعه نگاهی بیندازیم و ببینیم چگونه با این افراد بدجنس برخورد می کنند و از آن ها الگو بگیریم.
•  راه بعدی این است که  گاهی میبینیم یک عده در برخورد با افراد بد بسیار خوب عمل می کنند.

گاهی ما فکر می کنیم اگر در برابر رفتار بد دیگران و پرخاش ان ها جواب ندهیم به این معناست که سکوت نشانه رضایت است و به غرور ما بر می خورد و می خواهیم به آن ها جواب دهیم اما می توانیم از این دید هم به آن نگاه کنیم که جواب ابلهان خاموشی است.

بهتر است با خود فکر کنیم که اگر در چنین شرایطی باشیم و بشنویم کسی پشت سر ما حرف زده و یا اگر کسی به ما پرخاش کند؛ چه واکنشی نشان می دهیم؟

•  نکته پایانی این که در کل تمامی اصطکاک ها در زندگی مشترک در محیط کار و هر جایی که ما با کسی یا کسانی در ارتباط هستیم می خواهیم دیگران را تغییر دهیم؛ اما باید یادمان باشد تنها کسی که قابل تغییر است خودمانیم و تنها می توانیم افرادی را که در اطراف ما هستند را بپذیریم با تمام وجود. زیرا هر انسانی شرایط متفاوت و خصلت های متغییری دارند ما نمی توانیم انتظار داشته باشیم افراد همان گونه رفتار کنند و یا همانگونه باشند که ما می خواهیم و باید بدانیم موفقیت و آرامش ما زمانی ارزشمند و زیبا است که در شرایط عادی به دست نیاید بلکه زمانی ارزشمند است که دیگران را همانطور که هستند بپذیریم و مدیریت کنیم. 

برای درک دیگران باید مانند یک پرستار رفتار کنیم؛ تصور کنید در جایی داد و بیداد کسیب را می شنوید و می تواند شما را ناراحت کند و آزار دهد اما اگر این داد و بیداد در یک بیمارستان باشد و شما در نقش یک همراه بیمار و یا پرستار باشید باز هم همین حس را خواهید داشت؟ قطعا نه!!! 

بلکه برای فرد دعای خیر خواهید کرد و طلب آرامش و شفا برایش دارید.