7 گام برای کنترل خشم

همه ما فکر می کنیم که عصبانی نمی شویم. هیچ گاه خشم ما در حدی نیست که بخواهیم کسی را کتک بزنیم و یا دست به کار نا درستی بزنیم. اما بودن در شرایط مختلف گاهی اوقات خلاف این را به ما ثابت کرده است. 7 گام برای کنترل خشم؛ شاید بتواند حدودی ما را در این مسیر کم کند و خشم ما را تا حدی کاهش دهد.

1. سریع دست به دعا بردارید:

در مواقع عصبانیت؛ ما به تمامی نیروها برای اینکه بتوانیم دست از خشم خود بکشیم؛ نیاز داریم. دعا، کمک می کند. زیرا قدرتی معنوی به ما می دهد. که بسیار فراتر از محدودیت های انسانی ماست. کسی که خشم خود را کنترل کند و بتواند روحش را بر جسمش حاکم کند؛ حتی از یک پادشاه هم قدرتمندتر است.

7 گام برای کنترل خشم

2. حس پشیمانی:

در هنگام خشم به یاد افرادی بیفتید که با یک لحظه خشم، جان یک انسان را گرفته اند و یا دست به کارهایی زده اند که قابل جبران نبوده است.

3.بیش از حد لزوم عصبانی نشوید:

باید میزان عصبانیت شما متناسب با اتفاقی باشد که افتاده است. گاهی اوقات شرایطی پیش می آید و ما بدون فکر کردن به آن، عصبانی می شویم. اما این کار تنها باعث می شود که دیگران ما را به عنوان یک فرد عصبی و خشمگین بشناسند. اگر چنین خلق و خویی دارید؛ سعی کنید محل را ترک کنید. درباره اتفاقی که افتاده فکر کنید و ببینید آیا ارزش عصبانیت دارد یا نه و تا چه حدی این عصبانیت جوابگوست.

4. بر کاهش خشم خود تمرکز کنید:

عصبانیت و خشم؛ مانند یک تندباد و آتش هر آنچه چه را که در سر راه خود داشته باشد؛ می بلعد. در میان این عصبانیت؛ خیلی زمان ها وجود دارد که به ما فرصت می دهد تا بین خشم و آرامش یکی را انتخاب کنیم. این زمان و فرصت خیلی کوتاه است اما ما می توانیم آن لحظه را شکار کرده و خود را آرام کنیم.

5. با افکار خوب خشم را فرو خورید:

در زمان عصبانیت بسیار مشکل است که بخواهید افکار خود را از فکرهای منفی که باعث عصبانیت شما شده است دور کنید؛ اما باید یاد بگیرید که ذهن خود را کنترل کنید و آن را بر روی اتفاقات خوب و مثبت متمرکز کنید.

6. سعی کنید زخمهایی را که اغلب باعث عصبانیت شما می شود را بهبود بخشید:

ما باید اجازه دهیم خدا شفا دهنده مان باشد. دقیقا مانند هنگامی که برای رفع دلتنگی و غصه نزد او گریه می کنیم و قلب خود را پیش او باز می کنیم. عصبانیت ما به خوبی می تواند نشانه عدم دسترسی به برخی از موضوعات در زندگی ما باشد. در واقع این خشم؛ تاکیدی بر این است که ما نمی توانیم بر یک سری از مسائل زندگی خود کنترل داشته باشیم.  این یعنی برخی از زخم ها هنوز نیاز به بهبودی دارند.

7. بعد از هر افتادنی، بلند شوید:

ما نباید ناامید شویم. در عوض باید از خدا و از کسانی که ممکن است به آن ها صدمه رسانده باشیم، طلب بخشش کنیم.

کلام آخر:

عصبانیت یک احساس شدید است به این معنا که درباره آسیب های جدی به ما هشدار می دهد. پس خشم مانع از بی خبری ما نسبت به خودمان می شود. و به ما کمک می کند تا برای آنچه عادلانه است مبارزه کنیم و از این طریق از دیگران نیز در طول راه محافظت کنیم.

کلام آخر : 

با همه این ها، هنگامی که اجازه می دهیم عصبانیت طولانی تر از حد لازم باشد و بقا داشته باشد؛ دیگر قادر به کنترل آن نخواهیم بود. به جای کمک به ما، و به جای اینکه محافظت کننده باشد؛ آسیب زننده است و اول به همان چیزهایی آسیب می زند که خواستار محافظت از آن ها بودیم.
از آنجا که به روش های فوق برای کمک به کنترل خشم؛ توجه می کنیم، ممکن است همه ما از لزوم جلوگیری از اقداماتی که بعداً پشیمان خواهیم شد، آگاه باشیم. امیدواریم که ما از هر احساسی که می تواند ما را از انجام کارهای درست باز دارد؛ قدرتمندتر باشیم.