در این مقاله می خواهیم کمی علمی تر و تخصصی تر در رابطه با بهبود حافظه با شما صحبت کنیم. اینکه چه ساز و کارهایی در مغز اتفاق می افتد که موجب بهبود حافظه می گردد. بهبود حافظه و رشد دادن به آن یکی از مهمترین و کاربردی ترین مباحث برای موفقیت است. پس با مقاله ی بهبود حافظه با ما باشید.

تحقیقات پزشکی در مورد کم کاری حافظه و یا از دست دادن حافظه که مربوط به سن است، منتج به تحقیقات و تکنیک هایی مانند رژیم غذایی، مدیریت استرس، ورزش، شناخت درمانی و تجویزهای دارویی. جهت درمان و بهبود حافظه شده است. علوم عصبی و علم عصب شناختی، شواهد نوروبیولوژیکی را فراهم آورده تا به ما راه های رشد و بهبود حافظه را یگوید. 

فاکتورهای عملکرد حافظه:

نوروپلاستیسیتی، مکانیسمی است که در آن مغز تجارب جدید را رمزگشایی کرده رفتارهای جدید را یاد میگیرد و یا رفتارهایی را که در اثر از حافظه آسیب دیده، فراموش کرده بود را دوباره یاد می گیرد. نوروپلاستیسیتی وابسته به تجربه نشان می دهد که مغز نسبت به آنچه که تجربه می کند تغییر می کند.

استرس:

تحقیقات نشان داده است که استرس مزمن و حاد، اثرات نامطلوب بر سیستم های حافظه دارد. بنابراین، مهم است که مکانیسم هایی را پیدا کنید که می توانند در هنگام تلاش برای بهبود حافظه، میزان استرس را در زندگی کاهش دهند. 

استرس مزمن :

نشان داده شده است که اثرات منفی بر مغز، به خصوص در سیستم های پردازش حافظه دارد. هیپوکامپس نسبت به استرس و تکرار آن بسیار آسیب پذیر است. 

سطح بالای کورتیزول بالا، که در استرس های مزمن دیده می شود، به هیپوکامپوس آسیب می رساند که در اثر اختلال عملکرد حافظه توصیفی، اپیزودیک، فضایی دیده می شود.

سطوح بالای کورتیزول بالا و بلند مدت بر میزان آتروفیس هیپوکامپ تأثیر میگذارد و در نتیجه باعث کاهش حجم هیپوکامپ و اختلال حافظه وابسته به هیپوکامپوس در مقایسه با افراد سالخورده با سطوح پایین یا متوسط کورتیزول می شود.

استرس حاد:

شایع ترین شکل استرس، باعث آزاد شدن استروئید های آدرنال می شود که منجر به اختلال در فرایندهای حافظه کوتاه مدت و کارایی مانند توجه انتخابی، تثبیت حافظه و همچنین تقویت طولانی مدت می شود. مغز انسان ظرفیت محدودی برای پردازش اطلاعات دارد که منجر به رقابتی دائمی بین محرک ها برایپ ردازش اطلاعات می گردد. 

فرایند کنترل شناختی مانند توجه انتخابی این رقابت را با تعیین اولویت ها کاهش می دهد. توجه در پردازش حافظه بسیار مهم است و رمزگذاری و قدرت حافظه را بهبود می بخشد. بنابراین مهم است که به طور انتخابی به اطلاعات مربوطه مراجعه کرده و اطلاعات نامناسب را نادیده بگیریم تا بیشترین موفقیت را در یادآوری داشته باشیم. 

استراتژی ها

کشف اینکه مغز می تواند در اثر تجربه تغییر کند، موجب توسعه آموزش های شناختی شده است. آموزش شناختی، عملکرد شناختی را بهبود می بخشد، که می تواند ظرفیت حافظه کاری را افزایش دهد و مهارت ها و عملکرد شناختی را بهبود بخشد. تمرینات شناختی ممکن است بر توجه، سرعت پردازش، نوروفیدبک، آموزش دوزبانه و ادراکی تمرکز داشته باشند.

آموزش شناختی

آموزش شناختی نشان داده است که توانایی شناختی را تا پنج سال بهبود می بخشد. در یک آزمایش، هدف این بود که ثابت کنیم آموزش های شناختی توابع شناختی را در افراد مسن تر با استفاده از سه نوع آموزش (حافظه، استدلال و سرعت پردازش) افزایش می دهند. مشخص شد که پیشرفت های توانایی شناختی نه تنها در طول زمان حفظ می شود، بلکه تاثیر مثبتی بر عملکرد روزمره داشته است. بنابراین، این نتایج نشان می دهد که هر نوع آموزش شناختی می تواند بهبود فوری و پایدار در هر نوع توانایی شناختی را ایجاد کند، به این معنی است که آموزش می تواند برای بهبود حافظه سودمند باشد.

آموزش استراتژی برای کمک به افراد به کار می رود تا مقدار اطلاعات را در نوع خاصی افزایش دهد. که شامل تدریس روش های مؤثر در رمزگردانی- یادآوری و یا نگهداری در حافظه ی کاری است. 

مطالعات به شدت از ادعا می کنند که میزان اطلاعات ب یاد آورده شده را می توان با تمرین کردن با صدای بلند، گفتن داستان با محرک ها یا استفاده از تصاویر برای ایجاد محرک ها افزایش داد.

رژیم غذایی:

استفاده از میوه ها و سبزیجات تازه 

مدیریت استرس:

مدیتیشن :

بر شعله شمع تمرکز کنید.

مدیتیشن یک نوع تمرین ذهنی برای  افزایش تمرکز است. مدیتیشن ممکن است توانایی تقویت مدارهای عصبی را به عنوان فرآیندهای توجه انتخابی بهبود بخشد. همچنین ممکن است ظرفیت محدودیت شناختی را افزایش دهد، که بر شیوه پردازش محرک تاثیر می گذارد.

در مطالعاتی که بر روی انسان و حیوانات انجام شده، مشخص شده که ورزش عملکرد شناختی را در وظایف رمزگذاری و بازیابی بهبود می بخشد. به همین ترتیب، مطالعات انسانی نشان داده است که عملکرد شناختی به دلیل تحریک فیزیولوژیکی بهبود یافته است که فرآیندهای ذهنی را افزایش داده و حافظه و بازیابی حافظه را بهبود می بخشد. 

ورزش به طور مثبتی نوروژنز هیپوکامپ را تنظیم می کند که به عنوانمدرکی برای تأثیر مثبت فعالیت های جسمانی بر عملکرد حافظه در نظر گرفته می شود.

تمرین ذهنی:

موسیقی به تازگی به عنوان یک راه ممکن برای ارتقاء پویایی مغز مورد توجه قرار گرفته است. نتایج قابل توجهی نشان می دهد یادگیری موسیقی می تواند جنبه های مختلف حافظه را بهبود بخشد. به عنوان مثال، کودکان که در یک سال تحصیلی درگیر موسیقی بودند، حافظه کلامی آنها رشد کرد. در حالی که چنین بهبودی در کودکان که آموزش موسیقی را قطع کردند نشان داده نشد.

به طور مشابه، بزرگسالانی که در آموزش پیانو شرکت کردند، عملکرد قابل توجهی را در وظایف طراحی شده برای آزمون توجه و حافظه کاری نسبت به گروه کنترل نشان دادند. شواهد نشان می دهد که پیشرفت های حافظه کلامی، کار و حافظه طولانی مدت مرتبط با آموزش موسیقی در نتیجه ساز و کارهای مکالمه ای است که نوازندگان شنیده اند.